كنترلرهای منطقی قابل برنامه ريزی PLC

PLCاز عبارت Programmable Logic Controller به معنای کنترل کننده منطقی قابل برنامه ریزی گرفته شده است. PLC ، کنترل کننده ای نرم افزاری است که در قسمت ورودی، اطلاعاتی را به صورت باینری دریافت و آنها را طبق برنامه ای که در حافظه اش ذخیره شده پردازش می نماید و نتیجه عملیات را نیز از قسمت خروجی به صورت فرمان هایی به گیرنده ها و اجرا کننده های فرمان Actuators ارسال می کند. به عبارت دیگر PLC عبارت است از یک کنترل کننده منطقی که می توان منطق کنترل را توسط برنامه برای آن تعریف نمود و در صورت نیاز، به راحتی آن را تغییر داد.

PLC ها قابلیت سخت افزاری و نرم افزاری را تواما دارا می باشند و این قابلیت، آنها را در طیف وسیعی از کاربرد های کنترل صنعتی، ابزار مناسبی نموده است.

PLC  یا کنترلر منطقی قابل برنامه ریزی به نوعی مغز متفکر پروسه های صنعتی محسوب می گردد. در حقیقت PLC یک کامپیوتر صنعتی محسوب می شود که با توجه به ورودی و خروجی های مورد نیاز در صنعت طراحی گردیده و قادر است کارهای معمول در اتوماسیون صنعتی نظیر راه اندازی موتور، کنترل پروسه های دما، فشار و ... را انجام دهد.

در یک سیستم اتوماسیون، PLC به عنوان قلب سیستم کنترلی عمل می‌کند. هنگام اجرای یک برنامه کنترلی که در حافظه آن ذخیره شده است، PLC همواره وضعیت سیستم را بررسی می‌کند. این کار را با گرفتن فیدبک از قطعات ورودی و سنسورها انجام می‌دهد. سپس این اطلاعات را به برنامه کنترلی خود منتقل کرده و نسبت به آن در مورد نحوه عملکرد ماشین تصمیم‌گیری می‌کند و در نهایت فرمان های لازم را به قطعات و دستگاه های مربوطه ارسال می‌کند.